Milli ve manevi değerlerimizin hepsi ayaklar altında. Annelerin ayakları altına konan cenneti arayan yok artık. Boğazımıza kadar günah içindeyiz. Televizyon ve internetin esiri ve kölesiyiz. Bir de alışveriş hastalığı var başımızda. Bencillik en iyi arkadaşımız olmuş.Kendisi için istediğini başkası için istemeyen bizden değildir hadisi yalan olmuş, hep ve sadece kendimizi düşünür olmuşuz. Keyfimiz ve kahyası olmuş can yoldaşımız. İşi düşmeden aramaz o, haber vermeden gelmez, çıkarı olmadan selam vermez gibi cümleler çıkar olmuş ağızlardan. Anne babalar evde unutulmuş, alışveriş merkezlerinin tutsağı olmuşuz. Binlerce emekle evlat yetiştiren anne babalar yoğun iş temposu (!) içinde unutulup gitmiş. Evladının bir telefonuyla yetinip mutlu olan anne babalar türemiş. Evlatlarsa evlatlarıyla meşgul. Tek dertleri aman çocuğum iyi yetişsin, psikolojisi bozulmasın, aman okulda birinci olsun, kayıtsız şartsız hep başarılı olsun. Bu uğurda her türlü fedakarlığı yapmaya hazır genç anne babalar, çocuklarının kumandasında yönetilir olmuş.
Komşuluksa artık çok eskilerde kalmış. Asansörde karşılaşmaya bile tahammülümüz kalmamış. Vebalı gibi kaçıyor herkes birbirinden. Apartman denen modern hapishanelerde açık görüş için izin istiyoruz birbirimizden. İzinsiz çalsanız da açılmaz kapılar, kameralar var artık, kapıda güvenlikler var, her geleni almazlar içeri. Keyfiniz ve kahyası uygun görürse görüşürsünüz her kimse gelen.
Her yerde bencillik mesajları. Önce kendini düşünler, başkası için yaşamalar, kimseden kimseye fayda yoklar, bu hayat seninler, bir daha mı gelecez dünyayalar?¦.
Karşılıksız iyilik yapmayı aptallık, kendine kötülük yapana iyilik yapmayı ahmaklık, bir başkası için çaba harcamayı enayilik, başkalarını düşünmeyi dazgirlik addeden bir nesil olduk çıktık?¦
Sünnet edep haya ahlak terbiye çok uzaklarda kaldı. Herkesin derdi başından aşkın. Başımızı kaşıyacak vaktimiz yok. Bir yoğunluk türküsüdür tutturmuşuz. Bir gün unutulmayı göze alarak, her şeyi herkesi unutmuşuz?¦
