Yeni bir eğitim öğretim yılının daha başlangıcını yapıyoruz.Okula yeni başlayacak olan öğrencileri düşünüyorum.Uzun ve yorucu bir eğitim maratonunun başlangıç basamağına ürkek adımlarını atarken görüyorum onları.Ürkek, çekingen, kaygılı, telaşlı”¦Ne olacağını ya da içinde nelerin olduğunu bilmedikleri bir dünya. Çocuk olmak isteriz ya bazen.Zor olsa gerek böyle bir durumda çocuk olmak.At başı koşturulan bir yarışın içinde kaybolan bir çocukluğu yaşamak.Ben kendi adıma göze alamıyorum bu kadar yarışın içinde çocuk olmayı.Üzülüyorum hatta onlar adına: çocukluğunu yaşayamıyorlar diye.Dile kolay üniversite dahil 16 yıllık bir eğitim serüvenine katılacaklar.Yorulacaklar, dinlenmek isteyecekler ama arkadaş olan rakipleri geçecek bu sefer kendisini, dinlenemeyecekler.At başı yarışa devam çocuğum. Büyüyecekler, geleceğimiz olan çocuklar.Ülkemizi yönetecekler.Kocaman adam olacaklar ya, veliler diyecek ki çocuklarına oğlum ya da kızım büyüdüğünde doktor olacak, mühendis olacak.Taaa birinci sınıfta başlayacak aile baskısı.Hiç sorulmayacak belki de çocuğa ne olmak istediği.Sayın veli empoze etmiştir çünkü çocuğa ne olması gerektiğini.Kendisinin olamadığı bir şeyi olmalıdır o çocuk çoğu zaman.Kolay mı?At başı yarışa devam çocuğum. Sistemin çarpıklığı ezecek bazen çocuğu.Eğitim sistemi üç beş yılda bir sil baştan.Bir türlü rayına oturtulamaz.Çocuk değişen sistemle beraber değiştirmek zorunda kalacak kendisini.Yarış devam edecek ama.At başı yarışa devam çocuğum. Okuyacak çocuk, büyüyecek ve üniversite bitecek.Bu sefer iş bulma mücadelesi.Sınav yine bitmemiştir.Sınavın büyüğü başlayacak.Yarış devam ediyor.At başı yarışa devam çocuğum.