[B]“Görkemli ama ruhsuz”[/B] 32 yıldır ”“aradaki gelgitleri saymazsak- Kahramanmaraş'ta yaşayan bir Maraşlı olarak gördüğüm en görkemli kutlamaydı gerçekten. Kutlamaların başladığı ilk gün ”“haftanın anlam ve önemiyle ilgisi olmasa da- tiyatro gösterisine gitmiş, çok da zevk almıştım aslında. Diğer etkinliklerinde bir kısmına katıldım. 12 Şubat günü ise tam vaktinde tören alanındaydım. Halkın arasına karıştım yarım saatliğine. Ulu Camiye kadar gidip geri geldim. Halkta 20 sene önceki heyecan aynen devam ediyordu. Kutlamalarda ne oluyor, ne bitiyor kimse görmüyordu. Duymuyordu da”¦ Ama yine de kimse çekilip gitmiyordu nedense. Birkaç dakikalık bile olsa Kurtuluş Coşkusunu yaşayabilir miyim diye bekleyen insanımıza o coşkuyu üç saniye bile yaşatamadık. Kurtlar vadisinin Ömer babası da gelmişti oysa”¦ Kurtlar Vadisi gençliğinin Manevi sultanı Ömer Babanın varlığı da kutlamalara heyecan ve renk katamadı. Tatsız-tuzsuz bir kutlamaydı velhasıl. Olmadı”¦ Daha profesyonel bir kutlama yapalım derken, Kurtuluş Ruhunu şanlı şöhretli misafirlerimizin cenderesinde sıkıştırdık. Velhasıl”¦ Ben hiç sevmedim yapılan törenleri”¦ Sadece ben değil, izleyen hemen her Kahramanmaraşlı törenlerden bir şekilde rahatsız oldu. Kimsenin yüreğine hitap etmedi. Olmadı... Hiç olmadı... Gelecek yıllar ”“çok daha ünlü isimler bir araya getirilsin ya da getirilmesin- bir şekilde Kurtuluş Ruhunu yeniden canlandırabiliriz diye umut ediyorum. Umarım olur.