GÜNGÖREN'E Zifiri karanlıkta, Sokak lambalarının aydınlattığı, Dar ve gariban bir sokaktı”¦ Ve o sokağa, Yüreklerini hiçbir lambanın aydınlatmadığı, Birkaç adam / iki bomba bıraktı”¦ Kaldırımlarından; El ele tutuşan sevgililer yürüyordu, Bir anne, Karnındaki bebeğine, Kazak örüyordu, Bir çocuk babasına, “Babacığım, okula kaç gün kaldı” diye soruyordu”¦ Bir kadın kapamış gözlerini, Gelecek üstüne, Hayaller kuruyordu”¦ Evlerinin küçücük balkonlarında, Küçücük çocuklar vardı”¦ Kaldırımdan geçenleri sayıyordu biri, Yürüyen sevgilileri seyrederken, Sevgilisini düşlüyordu diğeri, Biri, işten dönecek babasını bekliyordu, Sofra yerdeydi zira, Her gün olduğu gibi”¦ Bu sokakta, Bu dar ve gariban, Bu çıkmaz sokakta, Yaşamak da güzeldi hani”¦ Fukaralığın soğuttuğu sokağı, Dostluğun sıcaklığı ısıtırdı”¦ Minicik yüreklerde, Kocaman sevgiler vardı yani”¦ İstanbul'u sarardı bu sevgi, Yukardan aşağı”¦ Bu sokağın, Çoğu Anadolu'dan gelen, Ekmek parası için gurbette kalan, Gariban sakinleri, Yıkılmamıştı yıllarca”¦ Daha bir sıkı sarılıp birbirlerine, Hayaller kurarlardı, İstanbul üstüne”¦ İstanbul.. İstanbul'da İstanbul'du hani”¦ ”¦”¦”¦. İşte o sokağa, Daha önce hiç görmedikleri, Hiç bilmedikleri insanların arasına, Yüreklerine ışık sızmamış, Birkaç karanlık adam, İki bomba bıraktı”¦ Gidip uzak bir köşeye, Geçenleri seyrettiler önce”¦ Sonra, Sokağın en kalabalık anında, Bu fukaralık dolu, Bu sevgi dolu, Bu umut dolu insanların arasında, Patlattılar bombanın birini”¦ Bir anda, Korku yayıldı bütün sokağa, Annesinin karnında, Mışıl mışıl uyuyan bebeğin, Hızlandı kalp atışları, Anne hissetti bunu, Bir elleriyle sevdi Bir de yüreğiyle onu”¦ Birkaç yaralıya, Onlarca kişi koştu yardıma”¦ Kimi yaralarını sardı onların, Kimi dua etti.. “Ya Rab zeval verme, Milletime yurduma, Vatanıma orduma” Ve ta yürekten amin dedi herkes,,, Amin”¦ Sonra, O karanlık adamlar, Bir bomba daha patlattı, Kalabalığın tam içinde”¦ Masum bedenler uçuştu havada”¦ Canhıraş feryatlar kapladı sokağı, İnsanlık yerlerde süründü”¦ İstanbul karanlığa büründü, Yukardan aşağı”¦ Annesinin rahminde, Doğmayı bekleyen bebek, Erken buluştu annesiyle Cennet'te”¦ Balkonda bekleyen kız, Son defa öpemeden öldü babasını”¦ Anne, baba yemek yemeden kaldırdı, İlk defa yer sofrasını”¦ Ve yetim kaldı kuşları, Hayrettin abinin”¦ Kiminin hayalleri öldü, Umutları tükendi kiminin”¦ O, yüreklerine ışık sızmamış, karanlık adamlar, Tekrar döndüler Işık sızmayan karanlık mahzenlerine”¦ Bizse, Yurdun her yanından, Sevgiler gönderiyoruz, O fukaralık kokan çıkmaz sokağa, Ve ışık gönderiyoruz yüreğimizden, Ve canınızdan can gönderiyoruz, Kanımızdan kan”¦ “Masumların kanını yerde koma, Ey Yaradan!” Ali ÇAM Şehit Mıllış Nuri İlköğretim Okulu Müdür Yardımcısı KAHRAMANMARAŞ