Ernest Hemingway'in "bugüne kadar yazdığım en iyi şey" dediği, 1953'te Pulitzer ve 1954'de Nobel Edebiyat Ödülü kazanan romanı hangisidir?

Hemingway’in 1952 yılında yayımladığı Yaşlı Adam ve Deniz, Kübalı bir balıkçının uzun süre av yakalayamadan geçen günlerinin ardından oltasına takılan bir kılıç balığı ile olan mücadelesini anlatan eseridir. Kazanmanın ve kaybedişin romanıdır. Hemingway, ihtiyar balıkçının, çocuğun, denizin, balığın ve köpekbalıklarının gerçek olduklarını söyler. “Fakat ben onları yeterince iyi ve gerçek göstermiş olsa idim, onlar pek çok şey ifade etmiş olurlardı” der. Eser, Hemingway’e 1954 yılında Nobel Edebiyat Ödülü’nü kazandırdı. Alkol nedeniyle ruhsal ve fiziksel sağlığı gittikçe kötüleşti ve 1961’de evinde kendini av silahı ile vurarak hayatına son verdi.

“Rüzgar tazeydi, kayıp gidiyorlardı şimdi. Balığın baş tarafına bakıyordu sadece, umutlanmaya başlamıştı. Umutsuzluk günahtır, ben inanırım. Günahı bırak şimdi, diye düşündü. Günahı kale almadan uğraşacak nice sorun var. Ayrıca bir şey anlamam ondan. Bir şey anlamam, ayrıca inandığımdan da emin değilim. Balığı öldürmek günahtır belki. Geçimim bundan, başkaları da karnını doyuruyor, ama gene de günahtır sanırım. Ne var ki, böyle olunca her şey günah. Günahı bir yana bırak sen. İş işten geçti bir defa, sonra da günah işlemek için parayla tutulmuş adamlar vardır. Onlar düşünsün. Sen balıkçı olmak için doğdun, balık da balık olmak için. Koca Di Maggio’nun babası San Pedro da balıkçıydı. Onu ilgilendiren her şey üzerinde durup düşünmek hoşuna gidiyordu, okuyacak bir şeyi, radyosu falan da olmadığı için gene günah üstüne düşünmeye koyuldu. Övünmek için öldürdün onu, çünkü sen bir balıkçısın. Canlıyken seviyordun onu, öldürdükten sonra da sevdin. E, seviyorsan, öldürmen günah değildir onu. Yoksa daha mı günah?”