Her hafta sahada Ruhunu kaybetmiş, yaptığı işinin kişiliği ve kimliğinden uzakta, sahada varlığı ve yokluğu belli dahi olmayan bir takım görüntüsü vermekteydi Kahramanmaraşspor Ta ki Diyarbakır Belediye maçına kadar. Diyar Bakır Belediye spor karşılaşmasında yeniden canlanarak kayıp etme ruhunu bırakmış düşmemek için ipin ucuna sarılmış bir takımı gördüm yeşil çimlerde”¦ 13 hafta boyunca galibiyet alamayan ve düşme hattından kurtulamayan ekip düştük diye umudunu yitirmeyecek. Belirli bir hedefi ve amacı olan bir takımda biraz olsun hırs olur.. Cesaret olur.. Mücadele ruhu olur.. Ve sonunda o hırs, o cesaret ve mücadeleci bir takım yeniden takımda oluşmaya başladı”¦ İşin açıkçası Uyuyan dev Gözlerini düşmeden amcaya, üzerindeki ağırlığı silkinmeye rakibine diş göstermeye başladı. Eğer açmasaydı ve sarhoş sarhoş sahada gezinmeye devam etseydi!.. Böyle bir takımın oyuncularında, cepheden kaçmanın cezasının ölüm olacağının bilinci içinde olan bir asker gibi, Savaşı kaybetmiş, ordusu dağılmış “gelin bizi esir alın” diye bekleyen habeş askerleri gibi çaresizce bekleseydi”¦ Bu haftada mağlubiyetle sonuçlansaydı, işte o zaman Kahramanmaraş'ta kıyamet kopardı. Çok şükür uyuyan Aslan Uyandı, gözlerini açarak ben ölmedim dedi. Savaştı, mücadele etti ve mutsuz tabloyu Mutlu bir tabloya cevirdi. Sonuçta ne oldu”¦ Kazanan Kendisi, kayıp eden rakibi oldu”¦ Kendisinin düşme tehlikesinden bir nebze olsun kurtarmasa da kendisine bir şans bırakarak Rakibi Diyarbakır Büyükşehir Belediyeyi düşme potasına sürükledi. Kanının son damlasına kadar mücadele etti 13 hafta sonra ilk galibiyetini alarak Galibiyetle tanıştı. 119 gün sonra Rakibini yenerek alarak ligde kalacağız, kalmak için mücadele edeceğiz dedi. Bu takımı düşürmek isteyen, bu takımın başarısını istemeyen gerek yönetimden biri gerekse futbolcu gerekse sıradan biri”¦ Şunu unutmasın”¦ Bu sevda bizim sevdamız”¦ Seven insanın sevdası uğruna neler yapabileceğini de isterseniz sizler sakin kafayla iyi bir düşünün de ondan sonra kararınızı verin. Kalın sağlıcakla”¦