Aldım ben dersimi. Vicdanımın sesini duydum. Masumiyeti hatırladım, insan olmanın en saf halini, kıyameti düşündüm, tasarladım, yargılandım, hesap vereceğim güne gittim. Diri diri gömülen kız çocuğunun, hangi günahtan ötürü öldürüldüğü sorulduğu zaman(Tekvir:8-9) bana hangi soruların yöneltileceğini düşündüm. Sahi! Ben öğütlendim mi hayat rehberimden? Karanlıklarda bana yol gösteren, bilmediğimi öğreten, konuşan mucizeden nasibimi aldım mı? Allah’ın ayetlerini çıldırırcasına düşünüp, geceleri yaşlarımı döküp, dişlerimi sıktım mı?
Küçük çocuklar, melek gibiler, sabiler, temizler. İnan ki onlara hiçbir zarar gelmedi. Bizim yaşadıklarını düşündüğümüz acıyı hissetmediler bile. Bizim çocukken yaşadığımız acıları unuttuğumuz gibi. Geçici acıları geride bıraktığımız gibi bıraktılar onlar her şeyi. Acısı bize kaldı, ama o bile bir süre duracak yüreğimizde. Unutmak da yaratılan bir şey değil mi zaten? ‘’Şahit olduk sen bizim rabbimizsin’’ dediğimizi unuttuğumuz gibi unuttuk ve unutacağız daha onca şeyi. Şimdi o küçük çocuklar unutulanların hatırlanacağı gün ölülerle birlikte dirileceğimiz günü bekliyorlar.
Yanılgıdasın insanoğlu. Çocukların yaşayacağı geçici acıları düşünürsünde, sonsuz bir hayat için çocuğunu hazırlar mısın? Aldandın insanoğlu, geçici hayata aldandın. Bu hayatın acısına tatlısına aldandın. Kuru boş bu aldanman, içindeki beliren acı ve nefret duygun süreli. Bir süreye bağlı her şeyin ve zamanın kısıtlı.
Hem kaza ve kader var değil mi? Allah’ın, insanın iradesinin dışında Ol! dediği zamanlar. Çocukların başına gelenler onların kaderidir. Peki! Ben ne anladım bu dersten? Benim payıma ne düştü? Geçici bir acı yaşamak mı? Ah! Vah! Demek mi? Ben bu hikayenin neresindeyim? Çocuklarımıza ağlamak mı yoksa yakıtı insanlar ve taşlar olan yerden çocuklarımı korumak mı? Kul kaderini yaşadı, geriye bu olaydan alacağım dersler kaldı.
Aldım mı ben dersimi aldım mı?
Musibetten öğüdümü aldım mı?
Her şeyin Allah’tan geldiğine kandım mı?
Yoksa gaflet üzerimde durmakta…
Ol der olur, hikmetini düşün sen.
Can alıcı Azrail’i düşün hem
Bırak geçiciyi, boş ver acıyı
Hazırlan gelirse büyük sancıyı
Kana kana iç de susama o gün
Eyleme döküver bekleme bugün
Oku! da belle gör nerde öğüdün
Hüznünde sen gibi boş insanoğlu
ÇOCUKLARIMIZA…
