Her rengiN bir hayran kitlesi vardır da, “şairler hangi rengi sever?” işte size bir zor soru.
Evet, şairler hangi rengi sever diye bu soruyu google’a yazıyorum ve hemen cevaplarına bakıyorum: “Evet, bu hususta, google’da hiçbir cevap yok.”
Google cevap vermekte zorlansa da, bu husustaki cevabı ben veriyorum: “Şairler mavi rengi sever.” Çünkü mavi rengi ufukları ve daha ötesini temsil eder. Çünkü mavi sonsuzluğu temsil eder. Çünkü mavi özgürlüğü temsil eder. Mavi rengi umudun adıdır. Şairler özgürlüğü, sonsuzluğu ve umudu severler.
Peki, “şairler hangi çiçeği daha çok sever?” Bu sorunun cevabını google’a sormayacağım ve cevabı direkt ben söyleyeceğim: “Şairler karanfili sever.” Çünkü karanfil aşkı, sevgiyi, güzelliği ve kavuşmayı ifade eder.” Şairler bu saydıklarımın hepsini sever.
Niye şimdi ben durup dururken bunları yazdım.
Hemen açıklayayım.
Ben, bu yazdıklarımdan önce aşağıdaki şiirimi geçen gün, bir havuz kenarında elimde karanfil ile dolaşırken yazdım. Elimdeki karanfil havuzun mavisiyle yan yana gelince, “Mavi ve Karanfil” isimli işte aşağıdaki şu şiir dilimden döküldü. Bu şiir dilimden dökülünce de “mavi ve karanfil” üzerine biraz daha fazla tefekkür eyledim. Bu tefekkürden bir yazı oluşturdum.
Bu yazı içinde şiirimi de size takdim ediyorum:
MAVİ VE KARANFİL
Maviyi ve karanfili çok sevdim.
Sonsuzluk maviydi,
Karanfil güzellik.
Kalbimi açtım her ikisine,
Her ikisini de çok sevdim.
Maviyi ve karanfili çok sevdim.
Özgürlük maviydi,
Karanfil aşk.
Yüreğimi açtım her ikisine,
Her ikisini de çok sevdim.
Maviyi ve karanfili çok sevdim.
Huzur maviydi,
Karanfil sevgi.
Gönlümü açtım her ikisine,
Her ikisini de çok sevdim.
Maviyi ve karanfili çok sevdim.
Umut maviydi,
Karanfil kavuşmak.
Kollarımı açtım her ikisine,
Her ikisini de çok sevdim.
Ben sonsuzluğu, güzelliği, özgürlüğü sevdim.
Ben aşkı, umudu, huzuru sevdim.
Her insan gibi.
Ben maviyi ve karanfili sevdim.
Her şair gibi.
Maviyi ve karanfili çok sevdim Ey Sevgili!
Ben maviydim, karanfil Sen.
Maviyi ve karanfili çok sevdim Ey Sevgili!
Sen maviydin, karanfil Ben.
