Turizm potansiyelinin yüzde birini bile kullanamayan, kültürel ve tarihi dokusunu koruyamayan, ekonomisini bir türlü ”“hem de yıllarca uygulanan teşviğe rağmen- rayına oturtamayan, eğitim sorununu çözmek bir yana gittikçe içinden çıkılmaz bir hal almasını engelleyemeyen bir şehirde yaşamanın derin acısı var yüreğimizde. Tam da Mehmet Akif'in dediği gibi; “Sahipsiz bir memlekette” yaşıyoruz maalesef. OKS sınavında 63. sırada bulunmanın utancını kimler yaşayacak? Bunun vebalini kimlerin sırtına yükleyeceğiz? Bu utancı kimlerle paylaşacağız? Ne hazindir ki, suçlu şudur diye parmakla göstereceğim biri de yok. Bu Vali Beyin de, bundan önceki valinin de zamanında defalarca Kahramanmaraş'ın sorunlarını ele almak için toplantılar yapıldı. Eylem planları hazırlandı, sayısız”¦ Hiç biri etkili olmadı. Bir yere gidip tıkanıyor bütün atılan adımlar. Belli bir noktanın bir adım ötesine geçemiyoruz. Bu hale alışmış olmaktan çok korkuyorum. Kaybetmeye alışmış bir toplum olmak ne büyük bir felaket doğurur bizim ve çocuklarımız için. Kaybetmeye alışmak bizi vurdumduymaz bir toplum haline getirir mi? Getirir. Vurdumduymaz, nemelazımcı, umutsuz, gayretsiz bir toplum beklenen dönüşümü nasıl sağlar? Bu toplumu kim harekete geçirir? Kahramanmaraş bütün olumsuzluklara rağmen her alanda yeniden dirilebilir ve yeni başarılar elde edebilir mi? Eleştirilerin odağı haline gelen pek çok meselenin çözümü için ortak adımlar atılabilir mi? Kahramanmaraşlı bir gün, hep beraber aynı hedefe doğru yürüyecek bilgi, birikim ve cesareti kendisinde bulabilir mi? Kahramanmaraş yeniden bir Kurtuluş mücadelesi başlatabilir ve bu mücadeleyi yine kahramanlıkla sürdürebilir mi? Belki, evet!... Maraş'a sevdalı yüreklerle bu iş çözülebilir. Maraş'ı kendimizden çok sevdiğimiz gün Kahramanmaraş'ı çağdaş bir şehir yapma yolunda yapılan yürüyüşe de katılmış olacağız. Yorumlarınızın ışığında gelecek yazımızda “neler yapabiliriz”i ele alacağız.