Herşeyi yaşayarak öğretir hayat insana. Her gün bir ders daha verir sana sen farkında bile olmazsın. Sonra dank eder kafan. Çok sonra. Dost sandığının sandığından ibaret olduğunu gözyaşların eşliğinde güzelce öğrenirsin mesela başın dara düşünce yalnız kaldığında. Hasta olunca en büyük ve sadık dostunun sağlık olduğunu da anlarsın bir güzel. En güzel dost tutan ayakları ve elleridir insana. Yaşadıkça tok bir karnın en büyük zenginlik olduğunu da öğretir hayat sana... Ve en büyük mutluluğun huzurlu bir kalp olduğunu da anlarsın elbet.Sevdiklerin teker teker bırakıp gittikçe seni, bu dünyanın yalan olduğunu öğrenirsin mesela. ve bir gün sıranın sana geleceğini fısıldar sana bir ses.Ölümü ögretir hayat sana bu kez. Yaşadıkça son model arabalardan daha önemli olan şeyin sağlıkla yürüyen bir beden olduğunu da öğretir hayat sana. Ve cebindeki paranla arabalar evler alınıp dosta  komşuya akrabaya hasret kalınabileceğini de ögretir sana  hayat.Ya da hiç paran olmadığında da aynı yalnızlıkla başbaşa kalınca anlar ki insan zengin de fakir de aynı yalnızlıkta. Sonra zaman sana insanın da değerini ögretir. Çok acı çektiğin bir an elini tutan bir elin değerini. Yanındayım diyen bir dost sesinin önemini anlatır sana hayat.Sabrı öğretir mesela... Sonbaharda önce sararıp sonra yere düşen yapraklardan alırsın sabır dersini. Ya da yavaş yavaş büyüyüp olgunlaşan meyvelerden belki de.Yolda dilenen bir çocuktan ögrenirsin belki de şükretmeyi.Bir kuru ekmeğe sevinen evsiz çocuklar ögretir sana belki de sıcacık evine şükretmeyi. Yağan yagmurlar sana temizliği ögretir. İstersen güneşin sıcaklığı sana sıcacık gülümsemeyi öğretir.Bir gün bir mikrop girer vücuduna sana acizliğini ögretip gider belki... Gözleri görmeyenden gözlerinin değerini ögrenirsin, kimsesizlerden ailenin değerini. Boşa doğmaz bu güneş boşa batmaz bu günler. Hepsinin bir derdi var belli ki. Tek muhataplari da bak sensin. Sensin tek akıl sahibi. Bu rüzgarlar bu fırtınalar yağan karlar. Hepsinin bir vazifesi var.Sana ögretecekleri var.En güzeli yaşayarak öğrendikleridir insanın.Acıyı da sevinci de kendi yüreğinde hissetmeden anlamak imkansız.Yaşa ki neler gele başa diyen büyüklerimiz neler yaşadı kimbilir de bunları söyledi. Ne acılar ne sıkıntılar ne yalnızlıklar çekti de gitti. Belki de ne sevinçler ne neşeler ne mutluluklar. Hayat denen öğretmenden öğrenirsin herşeyi. O bazen sever bazen döver.Ama niyeti temizdir. Seni temizlemek ister...