15 Temmuz

15 temmuz... Artık benim için sıcak bir yaz günü degilsin... Artık sen benim ve ülkemin gözünde bir destan günüsün,bir dönüm noktasısın... Yeni bir hayatsın sen artık, bayrağımın gölgesinde uyandığım... Ve Cumhurbaşkanım... Sen artık benim gözümde sadece bir Cumhurbaşkanı değilsin artık... Sen artık benim gözümde bir dağsın... Sırtımı yaslayacağım... Bir cümlenle bu halk vatanı icin sokaklara döküldü.. Nasıl bir destandır bu... Nasıl bir inanç ve bağlılıktır bu... Nasıl bir önsezidir bu sendeki... Sokakta başlayan darbeyi ancak sokağa dökülen halk durdurabilir fikri nasıl da şimşek gibi çakmıştı beynine... Ve nasıl bir tek yürek oluştu bu... Koca koca tankların üstüne terlikli, şortlu, elinden kumandayı bırakıp sokağa çıkmış abiler amcalar ablalar teyzeler nasıl bir cesaret ve inançla yürüdü... Bu nasıl bir sevdaydı... Türklerin namı demek bundanmış dedi görenler tanķın altına yatan abimi...Kamyonun arkasına bindirip mahalleyi sokağa döken teyzemi görünce bir kez daha anladı dünya şu çılgın Türkleri...Bu savaş Suriye olmama savaşıydı en çok... İran Irak Lübnan Filistin olmama savaşıydı. Bu direniş koynumuzda beslediğimiz yılanlaraydı en çok da... Kahpe içerden olunca tutmayan kapı kilidini tutturmaya çalışmaktı...